آتش بس به سبک آمریکایی!

شاید بتوان آتش بس در سوریه را از دیدگاه آمریکایی‌ها، به مفهوم گشودن راه دررویی برای تروریست‌ها ترجمه کرد، موضوعی که در ماجرای خان طومان نیز رخ داد.  

  آتش بس به معنی متوقف کردن جنگ بین دو گروه یا کشور برای مدت زمان معینی است، اما تجربه نشان داده که آتش بس  در سوریه معنی دیگری دارد. طرف های وابسته به آمریکا و معارضان مسلح که بر سر میز مذاکره آتش بس برای صلح و آرامش سوریه می نشینند قطعا قصد دیگری دارند و فقط در ظاهر مدعی امنیت و صلح برای مردم این کشور هستند.

به راحتی می توان هدف از برقراری این آتش بس ها را متوجه شد، چرا که آمریکا و هواداران این کشور پشت این آتش بس ها ایستاده اند. شاید بتوان آتش بس در سوریه را به معنای راه فرار ترجمه کرد، راه فراری که آمریکا برای تروریست‌ها در ماجرای خان طومان نیز باز کرد.

آتش بس‌های سفارشی برای تروریست های به اصطلاح میانه‌رو

خان طومان روستایی در نزدیکی اتوبان حلب - دمشق است که برای برخی کشور های متجاوز منطقه مانند عربستان سعودی از اهمیت استراتژیکی بالایی برخوردار است، چراکه آن ها معتقدند از این طریق می شود به دمشق فشار آورد و به راحتی سوریه را در اختیار گروه های تروریستی مثل جبهه النصره یا داعش قرار داد.

در برهه‌ای از زمان کشورهای غربی و عربی حافظ منافع تروریسم در منطقه، توسط گروه های خود ساخته ترویستی در خان طومان علیه ملت سوریه و دولت این کشور جولان دادند. اما ارتش سوریه با کمک محور مقاومت به خوبی عمل کرد و پیشروی بسیاری در بازپس‌گیری این منطقه از دست تروریست ها داشت، که زمزمه هایی از آتش بس در خان طومان به گوش رسید، آتش بسی که قطعا فقط یک آتش بس معمولی نبود و فتنه ای در پشت آن قرار داشت.

شواهد و پیروزی‌های محور مقاومت نشان می‌داد به هیچ وجه صلاح نیست که طرح آتس بس به ثمر بنشیند. متاسفانه میز مذاکره ای تشکیل شد و آتش بس در خان طومان به تصویب رسید. محور اصلی این مذاکرات کشورهای غربی عربی بودند که تنها هدف آنها از تصویب آتش بس در خان طومان تجدید قوای نیروهای دست نشانده تروریست بود.

اما آتش بس در خان طومان دوام نداشت، گروهای تروریستی در زمان اجرای آتش بس و با استفاده از اصل غافلگیری به نیروهای مقاومت و ارتش سوریه حمله کردند و جراحات بسیاری را بر جای گذاشتند و توانستند از جهنم خان طومان فرار کنند. سرانجام  این آتش بس آمریکایی به هدف خود رسید، حال سوالی که مطرح می‌شود این است که با این وجود آیا می شود به آمریکا و همپیمانانش اعتماد کرد؟

طرح آتش بس آمریکایی، این بار در غوطه شرقی 

غوطه شرقی جایی است که حکم خان طومان 2015 را برای تروریست ها و حامیان آن ها دارد، چرا که آنها معتقدند غوطه شرقی به همان اندازه که خان طومان استراتژیک بوده است، مهم به شمار می رود. جبهه النصره و گروه های معارض دولت قانونی بشار اسد در این منطقه علیه دولت  سوریه فعالیت می کنند. آنها با تجهیزات نظامی که از سوی حمایت کنندگان غربی - عبری - عربی دریافت کرده اند بارها دمشق پایتخت سوریه را ناامن کرده اند، حتی در زمان اجرای این آتش بس که روسیه و جمهوری اسلامی ایران آن را تعدیل کرده‌اند نیز بالغ بر 15 بار نقض آتش بس توسط تروریست ها با حملات خمپاره ای صورت گرفته است.

به نظر می رسد دولت های غربی و عربی مانند آمریکا و عربستان سعودی بار دیگر نگران بقای تروریست ها شدند و قطعنامه آتش بس یک ماهه را در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رساندند.

خبرهای میدانی حاکی از این است که ارتش قانونی سوریه از هفته های گذشته با پخش اعلامیه در غوطه شرقی از مردم و غیر نظامیان خواسته که این منطقه را با راهکارهای پیشنهادی ترک کنند. ارتش سوریه با در نظر گرفتن آتش بس و ایجاد راهی امن برای خروج مردم و غیر نظامیان از این مهلکه هنوز نتوانسته حتی یک نفر را از این منطقه خارج کند چرا که گروه های تروریستی این راه امن را با خمپاره نشانه گرفتند و کوچک ترین جنبنده ای را هدف قرار می‌دهند.

مدعیان غربی عربی و سازمان ملل که خواهان صلح و امنیت برای سوریه هستند، شبهه دار عمل می کنند، آنها همیشه در هر امتحانی مردود می شوند. خبرهایی مبنی بر اینکه گروه های امدادرسان سازمان ملل با کمک های خود در سوریه و غوطه شرقی از زنان سوری سوء استفاده های جنسی می کنند وجود دارد و این موضوع مثل روز بر همگان روشن شده که هدف آمریکایی ها و هواداران آنها در سوریه چه بوده است.

به نظر می رسد آمریکا و هواداران آن، چهره خود را به خوبی در همه مسائل منطقه نشان داده اند و هرچه جلوتر می رویم پلیدی و مکر آنها به خوبی قابل رویت است. بازپس‌گیری تمامیت ارضی سوریه از چنگال تروریست ها توسط ارتش این کشور و کمک های محور مقاومت تو دهنی دیگری به تخطی گری های آمریکا و هواداران آن است که شواهد نشان می‌دهد به وقوع می پیوندد.

در هر حال نقشه آمریکا برای برقراری آتش بس های سفارشی در جهت فرار رو به جلوی تروریست ها کمی نخ نما شده است و واشنگتن باید به شکست در سوریه را نیز به مانند شکست در افغانستان و عراق بپذیرد.